Pengenalan
Rene Descartes sering dikreditkan sebagai seorang "Bapa
Falsafah Moden." Tajuk ini adalah wajar kerana kedua-duanya berpisah
dengan falsafah tradisional Scholastic-Aristotle lazim pada bila-bila masa dan
kepada pembangunan dan promosi baru sains, mekanistik. Memecahkan asas-Nya
dengan falsafah Scholastic telah dua kali lipat. Pertama, Descartes berpendapat
bahawa kaedah Scholastics cenderung untuk meragui diberikan pergantungan mereka
pada sensasi sebagai sumber untuk pengetahuan semua. Kedua, dia mahu
menggantikan model akhir mereka sebab dan akibat penjelasan saintifik dengan
model yang lebih moden, mekanistik.
Descartes cuba menangani isu bekas melalui kaedah keraguan.
Strategi asas adalah untuk mempertimbangkan palsu mana-mana kepercayaan yang
jatuh menjadi mangsa walaupun ragu-ragu sedikit. Ini "keraguan
hiperbola" kemudian digunakan untuk membersihkan jalan bagi apa Descartes
dianggapnya yang tidak berpihak untuk mencari kebenaran. Penjelasan kepercayaan
yang sebelum ini diadakan ini kemudian meletakkan beliau di tanah sifar
epistemologi. Dari sini Descartes menyatakan untuk mencari sesuatu yang
terletak di tanpa sebarang keraguan. Pada akhirnya dia mendapati bahawa
"saya wujud" adalah mustahil untuk meragui oleh itu, ianya benar-benar
tertentu. Ia adalah dari sudut ini bahawa Descartes hasil untuk menunjukkan
kewujudan Tuhan dan bahawa Tuhan tidak boleh menjadi satu penipuan. Ini
seterusnya, digunakan untuk menetapkan kepastian semua yang jelas dan difahami
dengan jelas dan menyediakan epistemologi asas daripada pencarian Descartes.
Riwayat Hidup Rene
Descartes.
Descartes dilahirkan di La Haye en Touraine sekarang pada
masa kini tempat kelahirannya dipanggil Descartes, Indre-et-Loire, Perancis
bersempena dengan namanya. Apabila beliau berusia satu tahun, Jeanne Brochard
iaitu ibunya telah meninggal dunia. Joachim bapanya adalah seorang ahli
parlimen wilayah. Pada usia lapan tahun, beliau memasuki Royal Henry Jesuit
College-Le-Grand di La Fleche. Selepas tamat pengajian, beliau belajar di University
of Poitiers, dalam Baccalaureat dan Lesen di sisi undang-undang pada tahun
1616, selaras dengan kehendak bapanya bahawa dia harus menjadi seorang peguam.
Pada tahun 1618, Descartes telah terlibat dalam tentera
Maurice Nassau di Republik Belanda, tetapi sebagai gencatan senjata telah
ditubuhkan di antara Belanda dan Sepanyol, Descartes menggunakan masa lapang
untuk belajar matematik. Dengan cara ini, dia menjadi mengetahui dengan Ishak
Beeckman, ketua sekolah Dordrecht. Beeckman telah dicadangkan masalah matematik
yang sukar, dan beliau sangat kagum, Descartes dengan mudah sahaja menemui
jalan penyelesaian. Kedua-dua percaya bahawa ia adalah perlu untuk mewujudkan
satu kaedah yang benar-benar berkaitan matematik dan fizik. Semasa dalam
perkhidmatan Maximilian Duke Bavaria, Descartes terlibat dengan Peperangan
Gunung Putih di luar Prague, pada bulan November tahun 1620.
Pada malam dari 10-11 November 1619, semasa ditempatkan di
Neuburg der Danube, Jerman, Descartes mengalami tiga siri mimpi atau visi yang
kuat yang kemudiannya mendakwa bahawa mimpi tersebut mempengaruhi hidupnya.
Beliau membuat kesimpulan daripada visi
tersebut bahawa mempelajari sains akan membuktikan bahawa satu cara untuk
mengetahui sesuatu kebenaran, baginya, mengejar kebijaksanaan yang benar adalah
sebahagian matlamat dalam hidupnya hidupnya. Descartes juga melihat dengan
jelas bahawa segala kebenaran yang telah berkaitkan antara satu sama lain,
dalam mencari kebenaran asas dan meneruskan konsep logik akan membuka jalan
kepada kebenaran sains. Dengan kebenaran asas ini, Descartes telah menemui satu
falsafah beliau yang terkenal iaitu "Saya berfikir".
Pada 1622, beliau kembali ke Perancis, dan dalam tempoh
beberapa tahun akan datang menghabiskan masa di Paris dan beberapa tempat lain
sekitar Eropah. Ia adalah semasa menginap di Paris bahawa dia terdiri esei
pertama pada kaedah Regulae di Directionem Ingenii (Peraturan untuk Arahan
Mind). Beliau tiba di La Haye pada tahun 1623, menjual semua hartanya untuk
melabur dalam bon, yang menyediakan pendapatan yang selesa untuk seluruh
hidupnya. Descartes telah hadir pada pengepungan La Rochelle oleh Kardinal
Richelieu pada tahun 1627.
Pada tahun 1628 beliau kembali ke Republik Belanda, di mana
beliau tinggal sehingga September 1649. Pada bulan April 1629, beliau menyertai
Universiti Franeker, hidup di Sjaerdemaslot, di bawah nama "Poitevin"
beliau mendaftar di Universiti Leiden untuk belajar matematik dengan Jacob
Golius dan astronomi dengan Martin Hortensius. Pada bulan Oktober 1630, beliau telah
disingkirkan oleh Beeckman, dia menuduh plagiarisme beberapa idea-idea beliau.
Di Amsterdam, beliau mempunyai hubungan dengan gadis hamba, Helena Jans van der
Strom, hasil perkhwinannya dengan Helena
dia mempunyai seorang anak perempuan, Francine, yang dilahirkan pada 1635 di
Deventer, pada masa Descartes mengajar di Universiti Utrecht. Francine
Descartes meninggal dunia pada tahun 1640 di Amersfoort, akibat Demam Scarlet.
Ketika di Belanda, beliau mengubah ucapannya dengan kerap,
yang tinggal di antara tempat-tempat lain di Dordrecht (1628), Franeker (1629),
Amsterdam (1629-1630), Leiden (1630), Amsterdam (1630-1632), Deventer
(1632-1634) , Amsterdam (1634-1635), Utrecht (1635-1636), Leiden (1636), Egmond
(1636-1638), Santpoort (1638-1640), Leiden (1640-1641), Endegeest (istana
berhampiran Oegstgeest) (1641-43), dan akhirnya untuk masa yang panjang di
Egmond-Binnen (1643-1649).
Beliau kerap menulis semua kerja-kerja utama pada
tahun-tahun 20annya di Belanda, di mana beliau berjaya merevolusikan matematik
dan falsafah. Pada tahun 1633, Galileo telah dikutuk oleh Gereja Roman Katolik,
dan Descartes meninggalkan rancangan untuk menerbitkan Treatise On The World,
hasil kerja empat tahun sebelumnya. Walau bagaimanapun, pada tahun 1637, beliau
menerbitkan sebahagian daripada kerja-kerja ini dalam tiga esei iaitu Les
Météores (Meteor), La Dioptrique (Dioptrics) dan La Geometrie (Geometri),
didahului oleh pengenalan, esei terkenalnya ialah Discours de la Metode (Wacana
mengenai Kaedah) . Di dalamnya Descartes menyediakan empat kaedah-kaedah
pemikiran, bertujuan untuk memastikan bahawa pengetahuan terletak di atas asas
yang kukuh.
Rene Descartes hidup sekitar 31 Mac 1596-11 Februari 1650,
adalah seorang ahli falsafah Perancis dan penulis yang menghabiskan sebahagian
besar kehidupan dewasa di Republik Belanda . Beliau telah diberi gelaran 'Bapa
Falsafah Moden', dan falsafah barat yang banyak seterusnya adalah respons
kepada tulisan-tulisannya, yang dikaji rapat hingga ke hari ini. Secara khusus,
meditasi di atas Falsafah Pertama terus menjadi teks standard di kebanyakan
jabatan falsafah universiti. Pengaruh Descartes dalam matematik adalah sama
jelas, sistem koordinat Cartesian membenarkan persamaan algebra untuk
diungkapkan sebagai bentuk geometri, dalam sistem koordinat 2D dinamakan
sempena nama beliau. Rene Descartes digelar sebagai bapa geometri analisis,
mengkaji hubungan antara algebra dan geometri, penting untuk penemuan kalkulus
dan analisis yang sangat kecil. Descartes juga salah satu daripada tokoh-tokoh utama
dalam Revolusi Saintifik.
Idea-idea penting yang
Dihasilkan oleh Rene Descartes
Warisan Matematik
Teori Descartes menyediakan asas kalkulus itu Newton dan
Leibniz, dengan memohon kalkulus sangat kecil kepada masalah talian yang
tangen, dengan itu membenarkan evolusi cawangan bahawa matematik moden, ini
muncul malah lebih mengejutkan bahawa karya itu adalah hanya bertujuan sebagai
contoh Discours de la méthode pour bien conduire sa raison, et chercher la
verité dans les sciences (Wacana mengenai Kaedah Sepatutnya Menjalankan Sebab,
dan Mencari untuk Kebenaran dalam Sains, lebih dikenali di bawah Discours tajuk
yang dipendekkan de la Kaedah Bahasa Inggeris, Wacana mengenai Kaedah).
Pemerintahan Descartes tanda-tanda juga satu kaedah yang
biasa digunakan untuk menentukan bilangan akar yang positif dan negatif
polinomial. Descartes mencipta geometri analisis, dan mendapati bentuk awal
undang-undang pemuliharaan momentum iaitu momentum yang panjang merujuk kepada
momentum tenaga. Beliau menggariskan pandangan beliau mengenai alam semesta
dalam Prinsip-prinsip Falsafah.
Descartes juga membuat sumbangan kepada bidang optik. Beliau
menunjukkan dengan menggunakan pembinaan geometri dan yang undang-undang biasan
dikenali juga sebagai undang-undang atau Descartes lebih biasa undang-undang
Snell itu, yang mendapati ia 16 tahun lebih awal, bahawa yang radius sudut
pelangi adalah 42 darjah (iaitu, di sudut tercangkum pada mata oleh pinggir
pelangi dan sinar yang lulus dari matahari melalui pusat pelangi adalah 42 °). Beliau
juga bebas mendapati undang-undang pemikiran, dan esei mengenai optik adalah
sebutan pertama yang diterbitkan undang-undang ini.
Salah satu sumbangan Descartes yang paling paling bertahan
pembangunan geometri Cartesian, yang menggunakan algebra untuk menerangkan
geometri. Dia "mencipta konvensyen yang mewakili sesuatu yang tidak
diketahui dalam persamaan dengan x, y, dan z, dan dikenali sebagai a, b, dan
c". Beliau juga merintis nota standard yang menggunakan superskrip untuk
menunjukkan kuasa atau eksponen, bagi 4 contoh yang digunakan dalam x4 untuk
menunjukkan menyegiempatkan daripada konsep segiempat.
Walaupun Descartes terkenal dalam golongan akademik ke arah
akhir hayatnya, pengajaran karya-karya beliau di sekolah-sekolah adalah
kontroversi. Henri de Roy (Henricus Regius, 1598-1679), Profesor Perubatan di
Universiti Utrecht, dikutuk oleh Rektor Universiti, Gijsbert Voet (Voetius),
untuk mengajar fizik Descartes.
Karya-karya yang dihasilkan oleh Descartes.
1.
1618. Musicae Kompendium.
Risalah mengenai teori muzik dan estetika muzik yang ditulis untuk awal
Descartes perbincangan dengan Ishak Beeckman.
2.
1626-1628. Regulae iklan
directionem ingenii (Peraturan untuk Arahan Mind). Yang tidak lengkap. Pertama
diterbitkan selepas kematian pada tahun 1684. Edisi terbaik kritikal, yang
termasuk terjemahan Belanda yang awal, disunting oleh Giovanni Crapulli (The
Hague: Martinus Nijhoff, 1966).
3.
1630-1633. Le Monde
(Dunia) dan L'Homme (Lelaki). Persembahan pertama Descartes sistematik falsafah
semula jadi. Manusia telah diterbitkan selepas kematiannya dalam terjemahan
bahasa Latin pada 1662; dan Dunia selepas kematian pada tahun 1664.
4.
1637. Discours de la
Metode (Wacana mengenai Kaedah). Suatu pengenalan kepada Essais, yang termasuk
Dioptrique, Météores dan Geometrie.
5.
1637. La Geometrie
(Geometri). Kerja-kerja Descartes utama dalam matematik. Terdapat terjemahan
bahasa Inggeris oleh Michael Mahoney (New York: Dover, 1979).
6.
Pada tahun 1641.
Meditationes de prima philosophia (meditasi pada Falsafah Pertama), juga
dikenali sebagai meditasi metafizik. Dalam bahasa Latin, terjemahan Perancis,
mungkin dilakukan tanpa penyeliaan Descartes, telah diterbitkan pada tahun
1647. Termasuk enam Bantahan dan Replies. Edisi kedua, yang diterbitkan pada
tahun berikutnya, termasuk bantahan tambahan dan membalas, dan Surat kepada
Dinet.
7.
1644. Philosophiae
Principia (Prinsip-prinsip Falsafah), Latin buku teks pada mulanya dimaksudkan
oleh Descartes untuk menggantikan buku teks Aristotle yang kemudiannya
digunakan di universiti-universiti. Bahasa Perancis translation, Principes de
Philosophic oleh Claude Picot, di bawah pengawasan Descartes, muncul pada tahun
1647 dengan kata pengantar surat kepada Ratu Christina Sweden.
8.
1647. Notae dalam
programma (Comments pada Broadsheet tertentu). A reply to Regius satu masa
Henricus Descartes pengikut.
9.
1647. Usaha Tubuh
Manusia. Diterbitkan selepas kematiannya.
10. 1648. Responsiones Renati Des Cartes
(Perbualan dengan Burma). Nota-nota di Q & A sesi antara Descartes dan
Frans Burma pada 16 April 1648. Ditemui semula pada tahun 1895 dan diterbitkan
buat kali pertama pada tahun 1896. Suatu edisi dwibahasa dijelaskan (Latin
dengan terjemahan Perancis), disunting oleh Jean-Marie Beyssade, telah
diterbitkan pada tahun 1981 (Paris: PUF).
11. 1649. Les keghairahan de l'AME (nafsu
Jiwa). Berdedikasi untuk Princess Elizabeth di Bohemia.
12. 1656. Kompendium Musicae (Arahan
Muzik). Posth. Publ: Johannes Janssonius jun, Amsterdam.
13. 1657. Surat-menyurat. Diterbitkan oleh
sastera Descartes wasi Claude Clerselier. Edisi ketiga, pada tahun 1667, adalah
yang paling lengkap; Clerselier ditinggalkan, bagaimanapun, kebanyakan bahan
berkaitan untuk matematik.
Fahaman dan pemikiran
yang dicetuskan oleh Rene Descartes.
Descartes sering dianggap sebagai seorang pemikir yang
pertama untuk menyediakan rangka kerja falsafah sains semula jadi, kerana ia
mula untuk dibangunkannya. Dalam Wacana mengenai kaedah, dia mencuba untuk
sampai kepada satu set asas prinsip bahawa seseorang itu dapat tahu sebagai
benar tanpa apa-apa keraguan. Untuk mencapai matlamat ini, beliau menggunakan
kaedah yang dipanggil yang dibesar-besarkan atau metafizik keraguan, juga
kadang-kadang dirujuk sebagai keraguan metodologi, dia menolak apa-apa idea
yang boleh ragu-ragu, dan kemudian membina semula bagi memudahkan mereka untuk
memperoleh asas yang kukuh untuk pengetahuan tulen.
Pada mulanya, Descartes sampai pada satu prinsip sahaja
iaitu wujudnya pemikiran. Pemikiran tidak boleh dipisahkan dari saya, oleh itu,
saya wujud terkandung pada Wacana mengenai Kaedah dan Prinsip-prinsip Falsafah.
Yang paling terkenal, ini dikenali sebagai cogito ergo jumlah dalam Bahasa
Inggeris: "Saya fikir, oleh sebab itu aku". Oleh itu, Descartes menyimpulkan,
jika dia ragu-ragu, maka sesuatu atau seseorang mesti melakukan meragui, maka
hakikat bahawa dia ragu-ragu membuktikan kewujudannya. "Erti yang mudah
frasa bahawa jika seseorang itu percaya kewujudan, yang di dalam dan dengan
sendirinya bukti bahawa dia memang wujud.
Descartes menyimpulkan bahawa dia boleh pasti bahawa dia
wujud kerana dia difikirkan. Tetapi dalam bentuk apa? Dia melihat tubuhnya
melalui penggunaan deria, bagaimanapun, sebelum ini tidak boleh dipercayai.
Oleh itu, Descartes menentukan bahawa pengetahuan yang pasti adalah bahawa dia
adalah satu perkara yang berfikir. Pemikiran adalah apa yang dia lakukan, dan
kuasanya mesti datang dari intipati beliau. Descartes mentakrifkan
"pemikiran" (cogitatio) sebagai "apa yang berlaku dalam diri
saya bahawa saya sedar dengan serta-merta itu, setakat yang saya sedar".
Pemikiran Oleh itu, setiap aktiviti orang yang dia akan segera sedar.
Untuk menunjukkan lagi batasan deria, Descartes hasil dengan
apa yang dikenali sebagai Argumen Wax. Beliau menganggap sekeping lilin,
derianya memberitahunya bahawa ia mempunyai ciri-ciri tertentu, seperti bentuk,
tekstur, saiz, warna, bau, dan sebagainya. Apabila Descartes membawa lilin ke
arah api, ciri-ciri ini bertukar sepenuhnya. Walau bagaimanapun, ia kelihatan
bahawa ia masih perkara yang sama, ia masih kepingan yang sama lilin, walaupun
data deria memberitahunya bahawa semua ciri-ciri adalah berbeza. Oleh itu,
untuk memahami sifat lilin, dia harus mengetepikan deria. Dia mesti menggunakan
fikirannya. Descartes menyimpulkan:
"Oleh itu, sesuatu yang saya fikir, saya melihat dengan
mata saya sebenarnya berpegang semata-mata oleh fakulti penghakiman yang ada
pada diriku. "
Dengan cara ini, Descartes berjaya untuk membina sebuah
sistem pengetahuan, persepsi membuang sebagai potongan tidak boleh dipercayai
dan bukannya mengakui hanya sebagai satu kaedah. Dalam Meditasi ketiga dan
kelima, beliau menawarkan bukti ontologi Allah ihsan melalui kedua-dua hujah
ontologi dan hujah cap dagang. Kerana Tuhan adalah baik hati, dia boleh
mempunyai beberapa kepercayaan dalam akaun realiti derianya memberikan
kepadanya, Tuhan telah menyediakan beliau dengan fikiran kerja dan sistem deria
dan bukan menghendaki untuk menipu dia. Dari andaian ini, bagaimanapun, beliau
akhirnya menubuhkan kemungkinan memperolehi pengetahuan tentang dunia
berdasarkan potongan dan persepsi dari segi epistemologi. Oleh itu, beliau
boleh dikatakan telah menyumbang idea-idea seperti konsep yang ketat
foundationalism dan kemungkinan bahawa sebab satu-satunya kaedah yang boleh
dipercayai mencapai ilmu.
Descartes juga menulis tindak balas kepada keraguan tentang
kewujudan dunia luar. Beliau berhujah bahawa persepsi pancaindera yang datang
kepadanya secara sukarela, dan bukan dihendaki olehnya. Mereka di luar derianya
dan menurut Descartes, ini adalah bukti kewujudan sesuatu di luar fikirannya,
dan dengan itu, dunia luar. Descartes terus
menunjukkan bahawa perkara-perkara di dunia luar adalah bahan dengan
berhujah bahawa Tuhan tidak akan memperdayakan beliau untuk idea-idea yang
sedang dihantar, dan bahawa Tuhan telah memberikan kepadanya
"kecenderungan" untuk mempercayai bahawa idea-idea seperti ini adalah
disebabkan oleh bahan sesuatu.
Descartes dalam Passions of the Soul and The Description of
the Human Body mencadangkan bahawa badan berfungsi seperti mesin, bahawa ia
mempunyai sifat-sifat bahan lanjutan dan gerakan, dan bahawa ia mengikut
undang-undang alam. Minda (atau roh), telah diterangkan sebagai entiti bukan
kebendaan yang tidak mempunyai lanjutan dan gerakan, dan tidak mengikut
undang-undang alam. Descartes berhujah bahawa manusia hanya mempunyai fikiran
dan minda berinteraksi dengan badan pada kelenjar pineal. Bentuk dualisme atau
berbelah bahagi ini mencadangkan minda mengawal badan, tetapi badan juga boleh
mempengaruhi minda jika tidak rasional, seperti apabila rakyat bertindak keluar
dari keghairahan. Kebanyakan akaun sebelumnya hubungan antara minda dan badan
adalah pelbagai arah.
Descartes mencadangkan bahawa kelenjar pineal "the seat
of the soul" kerana beberapa sebab. Pertama, jiwa adalah kesatuan, dan
tidak seperti banyak kawasan otak kelenjar pineal kelihatan kesatuan walaupun
pemeriksaan mikroskopik berikutnya telah mendedahkan ia dibentuk dua hemisfera.
Kedua, Descartes mendapati bahawa kelenjar pineal yang terletak berhampiran
ventrikel. Beliau percaya cecair serebrospina ventrikel yang bertindak melalui
saraf untuk mengawal badan, dan bahawa kelenjar pineal mempengaruhi proses ini.
Akhir sekali, walaupun Descartes menyedari bahawa kedua-dua manusia dan haiwan
mempunyai kelenjar pineal, beliau percaya bahawa manusia hanya mempunyai
fikiran. Ini membawa beliau kepada kepercayaan bahawa haiwan tidak boleh merasa
sakit, dan amalan Descartes pembedahan makhluk hidup atau pembedahan haiwan
hidup, telah digunakan secara meluas di seluruh Eropah sehingga Zaman
Kesedaran. Dualisme Cartesian menetapkan agenda untuk perbincangan falsafah
masalah minda-badan selama bertahun-tahun selepas kematian Descartes.
Kepercayaan agama
Kepercayaan agama Rene Descartes telah melalui banyak
dibahaskan dalam bulatan ilmiah. Beliau mendakwa untuk menjadi Roman Katolik
yang taat, mendakwa bahawa salah satu maksud yang meditasi adalah untuk
mempertahankan agama Kristian. Walau bagaimanapun, dalam era sendiri, Descartes
telah dituduh melindungi deist rahsia atau kepercayaan ateis. Kontemporari
Blaise Pascal berkata bahawa "Saya tidak boleh memaafkan Descartes, dalam
semua falsafah beliau, Descartes melakukan yang terbaik untuk mengetepikan
dengan Tuhan Tetapi Descartes tidak dapat mengelakkan menyoalsiasat Tuhan untuk
menetapkan dunia dalam gerakan dengan snap satu jari agung itu. Selepas itu,
dia tidak mempunyai penggunaan yang lebih bagi Allah. "
Menurut Stephen Gaukroger Descartes mempunyai kepercayaan
agama yang mendalam sebagai seorang Katolik, yang dia dikekalkan hingga ke hari
kematiannya, bersama-sama dengan keinginan tegas, bersemangat untuk mencari
kebenaran. Selepas Descartes meninggal dunia di Sweden, Queen Christina turun
takhta singgahsananya untuk menukar menjadi Roman Katolik. Roman Katolik hanya
dengan siapa dia mempunyai hubungan berpanjangan Descartes, yang tutor
peribadinya.
Karya Pemikiran Utama
Rene Descartes.
I am thinking therefore I exist. ("Saya fikir, oleh
sebab itu aku") adalah pernyataan falsafah Latin yang dicadangkan oleh
Rene Descartes. Erti yang mudah frasa bahawa seseorang yang tertanya-tanya sama
ada atau tidak wujud, dan dengan sendirinya, bukti bahawa sesuatu,
"I", wujud untuk melakukan pemikiran. Walau bagaimanapun, ini "I"
tidak adalah orang yang lebih atau kurang kekal kita panggil "I". Ia
mungkin bahawa sesuatu yang difikirkan adalah semata-mata seketika, dan tidak
yang sama sebagai sesuatu yang berbeza yang berfikir masa depan.
Frasa yang menjadi elemen asas falsafah Barat, kerana ia dilihat
untuk membentuk satu asas untuk pengetahuan semua. Walaupun pengetahuan yang
lain boleh menjadi khayalan imaginasi, penipuan atau kesilapan, perbuatan yang
sangat meragui kewujudan sendiri menghidangkan kepada sesetengah pihak sebagai
bukti realiti kewujudan sendiri, atau sekurang-kurangnya bahawa pemikiran
seseorang.
Kenyataan itu kadang-kadang diberikan sebagai Dubito, ergo
cogito, ergo sum ("Saya ragu-ragu, oleh itu saya fikir, oleh sebab itu
aku"), walaupun perluasan ini tidak pernah digunakan oleh Descartes
sendiri dan berpotensi mengelirukan, kerana ia menunjukkan bahawa Descartes
berhujah berdasarkan keraguan, sedangkan ia wujud dalam apa-apa aktiviti mental
apa pun.
Satu kesilapan yang biasa ialah bahawa orang-orang mengambil
kenyataan itu sebagai bukti bahawa mereka, sebagai seorang manusia, wujud.
Walau bagaimanapun, ia adalah kesimpulan yang sangat terhad yang tidak
melakukan apa-apa untuk membuktikan badan sendiri bahawa salah satu wujud,
apatah lagi apa-apa sahaja yang dilihat dalam alam semesta fizikal. Ia hanya
membuktikan bahawa minda seseorang itu wujud (bahawa sebahagian daripada
individu yang memerhati diri melakukan meragui). Ia tidak menolak kemungkinan
lain, seperti bangun untuk mencari diri sendiri untuk menjadi rama-rama yang telah
bermimpi mempunyai hidup kehidupan manusia. Penyata asal Descartes adalah
"Je pense donc je suis," dari Wacana mengenai Kaedah (1637). Beliau
menulis dalam Perancis, tidak dalam bahasa Latin dan dengan itu mencapai
penonton yang lebih luas di negara itu daripada ulama. Dia menggunakan Latin
" Cogito ergo sum" dalam Prinsip-prinsip Falsafah (1644), Bahagian 1,
artikel 7, "kemudian. Ac proinde Mencari dalam cognitio, ego cogito,
Cogito ergo sum, est omnium prima & certissima, quæ cuilibet ordine
philosophanti occurrat" (Bahasa Inggeris: "cadangan ini, saya fikir,
oleh sebab itu aku, adalah yang pertama dan yang paling tertentu yang
menyampaikan sendiri kepada sesiapa yang menjalankan fikirannya dalam
perintah."). Pada masa itu, hujah telah menjadi popular dikenali di dunia
berbahasa Inggeris sebagai '"Cogito ergo Sum" hujah' yang biasanya
dipendekkan kepada "Cogito" apabila merujuk kepada prinsip hampir di
semua tempat lain.
Cogito ergo jumlah frasa tidak digunakan dalam meditasi
Descartes Falsafah Pertama tetapi istilah "cogito" (sering
mengelirukan) yang digunakan untuk merujuk kepada hujah daripada. Dalam
meditasi, frasa Descartes kesimpulan hujah sebagai "bahawa cadangan itu,
saya ada, semestinya benar apabila ia dikemukakan atau yang difikirkan dalam fikiran
saya.".
Pada awal meditasi kedua, setelah sampai ke tempat yang
difikirkannya untuk menjadi tahap akhir keraguan hujah dari kewujudan tuhan
menipu Descartes meneliti kepercayaan untuk melihat jika ada telah terselamat
keraguan. Dalam kepercayaan dalam kewujudannya sendiri, beliau mendapati bahawa
ia adalah mustahil untuk meragui bahawa dia wujud. Walaupun terdapat seorang
dewa menipu atau setan yang jahat, kepercayaan dalam kewujudan mereka sendiri
akan selamat, bagaimana seseorang itu boleh ditipu melainkan jika salah satu
wujud untuk terpedaya?
Tetapi saya yakin kepada diri saya sendiri bahawa terdapat
sama sekali tiada di dunia, tiada langit, bumi tidak, tidak minda, tidak ada
badan-badan. Adakah sekarang mengikuti bahawa saya juga tidak wujud? No Jika
saya meyakinkan diri saya sesuatu atau fikir apa-apa pada semua, maka saya
pasti wujud. Tetapi ada penipu kuasa tertinggi dan licik yang sengaja dan
sentiasa menipu saya. Dalam kes itu, saya juga sudah pasti wujud, jika dia
menipu saya dan biarkan dia menipu saya seberapa banyak yang dia boleh, dia
tidak akan membawa kira-kira yang saya apa-apa, selagi saya berfikir bahawa
saya sesuatu. Jadi, selepas menimbangkan semua yang sangat teliti, saya
akhirnya pasti akan menyimpulkan bahawa cadangan itu, saya, saya ada,
semestinya benar apabila ia dikemukakan oleh saya atau yang difikirkan dalam
fikiran saya.
Terdapat tiga nota penting yang perlu diingat di sini.
Pertama, dia mendakwa hanya kepastian kewujudan sendiri dari sudut pandangan
pertama dia tidak membuktikan kewujudan minda lain di titik ini. Ini adalah
sesuatu yang difikir secara mendalam oleh setiap daripada kita untuk diri kita
sendiri, seperti yang kita mengikuti kursus yang meditasi. Kedua, beliau tidak
mengatakan bahawa kewujudannya adalah perlu, dia mengatakan bahawa jika
difikirkannya, maka semestinya dia wujud. Ketiga, kenyataan ini "Saya,
saya wujud" diadakan benar tidak berdasarkan potongan atau induksi
empirikal tetapi pada kejelasan dan sendiri bukti usul.
Descartes tidak menggunakan kepastian pertama, cogito,
sebagai asas untuk membina pengetahuan lanjut, sebaliknya, ia adalah alasan
yang kukuh yang padanya dia boleh berdiri sebagai dia bekerja untuk memulihkan
kepercayaan. Ketika dia meletakkan Archimedes digunakan untuk menuntut hanya satu
firma dan titik tak alih untuk mengalihkan seluruh bumi, jadi saya juga boleh
mengharapkan sesuatu yang hebat jika saya berjaya mencari hanya satu perkara,
walaupun sedikit, yang tertentu dan tidak goyah.
Pengaruh Rene Descartes
Descartes yang dinyatakan untuk mewujudkan satu sistem
pemikiran yang baru yang akan menyatukan semua pengetahuan. Ia adalah aku janji
terbesar dalam falsafah sejak Aristotle. Hasilnya, Descartes dikenali sebagai
pengasas falsafah moden.
Descartes falsafah meletakkan penekanan yang berat pada
penaakulan deduktif dan matematik. Beliau telah membangunkan alat baru seperti
geometri analisis dan sistem koordinat yang banyak meningkatkan keupayaan
ahli-ahli sains untuk menggunakan matematik untuk model dunia fizikal;
memperkukuh takrif sains sebagai kajian kuantiti diukur.
Pengaruh Rene Descartes terbesar dalam bidang sains, dan
budaya, datang dari model 'dualistik' realiti. Descartes mencadangkan bahawa
realiti terdiri daripada dua alam yang berasingan: alam fizikal dan alam
mental.
1.
Alam fizikal alam
benda-benda dan tenaga. Sifat-sifatnya dapat diukur dan kerana itu boleh dikaji
oleh sains. Semua dalam alam ini beroperasi dengan sifat-sifat mekanikal
semata-mata. Descartes termasuk badan sebagai sebahagian daripada alam fizikal,
ia dilihat sebagai mesin biologi dengan tidak akan bebas.
2.
Alam mental alam minda
dan jiwa, yang dilihat sebagai 'transenden' kepada realiti fizikal. Ciri-ciri
alam mental tidak boleh diukur (kerana mereka tidak wujud secara fizikal) dan
dengan itu jatuh di luar bidang sains. Alam ini ialah hal perkara falsafah dan
agama.
3.
Descartes pendekatan dual
berkhidmat sains pada masa itu. Dengan meletakkan sains dan agama dalam alam
yang berlainan, ia dibenarkan saintis untuk meneruskan tanpa dibakar di kayu
pancang kerana bidaah. Ia juga, bagaimanapun, telah mempunyai pengaruh yang
besar terhadap budaya kita.
4.
Ia meletakkan kajian
fikiran di luar bidang sains. Ini mempunyai akibat yang serius untuk psikologi,
yang mesti sama ada: a) membuang 'minda' sebagai sesuatu perkara yang
tertakluk, dan mengambil pandangan yang semata-mata mekanistik tingkah laku,
atau b) termasuk 'minda' sebagai mata pelajaran yang akan disiasat dan dicap
sebagai tidak saintifik.
5.
Ia dipisahkan teknologi
(alam fizikal) dari etika (alam mental). Jurutera jarang sekali diperlukan
untuk mengambil kelas pada etika, dan ahli-ahli falsafah jarang dikehendaki
untuk mengambil kelas pada kejuruteraan. Pada dasarnya, teknologi yang
dibangunkan di luar mana-mana pertimbangan mestilah melalui kebijaksanaan.
6.
Pandangan tubuh badan
sebagai mesin telah membawa kepada pendekatan yang sangat mekanikal untuk
perubatan, berpengaruh ke atas penyembuhan kepercayaan pesakit dan iman, dan
kepentingan hubungan pesakit-doktor, telah pada dasarnya diabaikan.
Pandangan Mengenai Rene
Descartes.
Rene Descartes adalah salah seorang tokoh yang terkemuka
pada abad ke-16. Kaedah untuk mengetahui kebenaran menganalisis dan terdiri
daripada empat kaedah-kaedah: 1. Menerima apa-apa sebagai benar kecuali apa
yang boleh jelas dilihat begitu dan tidak lebih daripada yang boleh dianggap
begitu jelas dan nyata bahawa seseorang tidak boleh mempunyai kesempatan untuk
keraguan, 2. Bahagikan setiap masalah ke seperti kebanyakan yang mungkin dan
menyelesaikan setiap cara yang terbaik, 3. Menjalankan renungan salah satu
dalam perintah yang sewajarnya, yang bermula dengan sedikit yang paling mudah
dan meneruskan demi sedikit, atau ijazah, pengetahuan yang paling kompleks. 4.
Enumerations begitu lengkap dan ulasan umum bahawa seseorang boleh tertentu tidak
tiada.
Rene Descartes mengemukakan idea suatu yang dianggap 'jelas'
jika ia hadir dan jelas kepada minda yang penuh perhatian, dan 'jelas' jika ia
dilihat sebagai begitu tepat dan berbeza dari semua objek lain yang mengandungi
apa-apa yang tidak dilihat dengan jelas. Melalui falsafah yang dihasilkannya
iaitu, “Saya Berfikir, Maka Saya Ada” dilihat sebagai benar setiap masa minda
yang difikirkan. Sebab mesti sempurna atau lebih sempurna daripada kesan. Dalam
falsafah beliau Tuhan adalah bahan sempurna dan seterusnya kekal dan semestinya
wujud dan kreatif. Minda dan perkara yang jelas berbeza bahan-bahan inti pati
perkara dilanjutkan, tetapi intipati fikiran untuk berfikir sedalam-dalamnya
dan seluas yang boleh. Dengan kecuali kuasa kreatif dan mengekalkan Tuhan,
benda tidak perlu lagi wujud.
Beliau cuba untuk memulakan semula falsafah ke arah yang
baru. Sebagai contoh, falsafah beliau enggan menerima tradisi Aristotle dan
Scholastic yang telah dikuasai pemikiran falsafah sepanjang tempoh Zaman
Pertengahan, ia cuba untuk sepenuhnya mengintegrasikan falsafah dengan sains
baru dan Descartes mengubah hubungan antara falsafah dan teologi.
Terdapat dua idea falsafah yang paling terkenal daripada
Descartes orang-orang yang kaedah keraguan hiperbola, dan hujah bahawa,
walaupun seseorang itu boleh ragu-ragu, seseorang itu tidak dapat disangkal
lagi bahawa dia wujud. Yang pertama ini terdiri daripada aspek utama kaedah
falsafah Descartes. Beliau enggan untuk menerima kuasa ahli falsafah sebelumnya
tetapi beliau juga enggan menerima ketaatan deria sendiri. Dalam mencari asas
bagi falsafah, apa sahaja yang boleh menjadi ragu-ragu mesti ditolak. Dia
memutuskan hanya mempercayai apa yang dengan jelas dan nyata dilihat sebagai di
luar apa-apa keraguan. Oleh itu, Descartes sendiri mengatakan terdapat lapisan
kepercayaan dan pendapat yang kabur dari pemerhatian beliau yang sebenar.
Tetapi walaupun dalam kuantiti yang
kecil, tidak dapat dielakkan bahawa sesuatu keraguan itu mempunyai pengaruh
besar dalam mencari siapakah dan apakah yang kita fikirkan dan kita berada di
dalamnya.
Hasil pemikiran Descartes adalah untuk membina sekeping
pengetahuan, bahawa pada peringkat tidak kemungkinan keraguan yang dibenarkan
untuk rayap kembali. Dengan cara ini, Descartes membuktikan bahawa dia sendiri
mesti mempunyai perwatakan asas pemikiran, dan bahawa benda pemikiran ini
(minda) adalah agak berbeza dari tubuhnya, kewujudan Allah, kewujudan dan sifat
dunia luar dan sebagainya. Apa yang penting ini bagi Descartes, bahawa dia
menunjukkan ilmu yang benar-benar mungkin terjadi dan yang lebih khusus,
pengetahuan matematik berasaskan saintifik dunia material.
Descartes boleh meneruskan untuk membina semula sistem
kepercayaan sebelum ini diragui di atas asas ini benar-benar tertentu.
Kepercayaan-kepercayaan ini, yang semula ditubuhkan dengan kepastian yang
mutlak, termasuk kewujudan dunia yang badan-badan di luar minda, perbezaan
dualistik minda tidak penting dari badan, dan model mekanistik fizik
berdasarkan idea-idea yang jelas dan nyata tentang geometri. Ini menunjuk ke
arah rehat kedua, utama dengan tradisi Aristotle Scholastic bahawa Descartes
bertujuan untuk menggantikan sistem mereka berdasarkan penjelasan sebab-musabab
yang terakhir dengan sistem yang berdasarkan prinsip-prinsip mekanistik. Descartes
juga memohon rangka kerja mekanistik ini kepada operasi tumbuh-tumbuhan,
binatang dan tubuh manusia, sensasi dan keghairahan. Semua ini akhirnya
memuncak di dalam sistem moral yang berdasarkan konsep "kemurahan
hati."
PENUTUP
Hasil pemikiran Descartes adalah untuk membina sekeping
pengetahuan, bahawa pada peringkat tidak kemungkinan keraguan yang dibenarkan
untuk rayap kembali. Dengan cara ini, Descartes membuktikan bahawa dia sendiri
mesti mempunyai perwatakan asas pemikiran, dan bahawa benda pemikiran ini
(minda) adalah agak berbeza dari tubuhnya, kewujudan Allah, kewujudan dan sifat
dunia luar dan sebagainya. Apa yang penting ini bagi Descartes, bahawa dia
menunjukkan ilmu yang benar-benar mungkin terjadi dan yang lebih khusus,
pengetahuan matematik berasaskan saintifik dunia material.
Descartes boleh meneruskan untuk membina semula sistem
kepercayaan sebelum ini diragui di atas asas ini benar-benar tertentu.
Kepercayaan-kepercayaan ini, yang semula ditubuhkan dengan kepastian yang
mutlak, termasuk kewujudan dunia yang badan-badan di luar minda, perbezaan
dualistik minda tidak penting dari badan, dan model mekanistik fizik
berdasarkan idea-idea yang jelas dan nyata tentang geometri. Ini menunjuk ke
arah rehat kedua, utama dengan tradisi Aristotle Scholastic bahawa Descartes
bertujuan untuk menggantikan sistem mereka berdasarkan penjelasan sebab-musabab
yang terakhir dengan sistem yang berdasarkan prinsip-prinsip mekanistik.
Descartes juga memohon rangka kerja mekanistik ini kepada operasi
tumbuh-tumbuhan, binatang dan tubuh manusia, sensasi dan keghairahan. Semua ini
akhirnya memuncak di dalam sistem moral yang berdasarkan konsep "kemurahan
hati."
Gambaran keseluruhan pemikiran falsafah Descartes berkaitan
dengan metafizik kepelbagaian, epistemologi, agama, isu-isu moral dan
saintifik, yang meliputi pelbagai karya-karya beliau diterbitkan dan surat-menyurat.
Sumber.
- The European Graduate School (Graduate and Firstgraduate Studies)(Online)
- http://www.egs.edu/library/rene-descartes/biography/#
- Rene Descartes (1596-1650) (Online)
- http://www.psych.utah.edu/gordon/Classes/Psy4905Docs/PsychHistory/Cards/Descartes.html
- René Descartes Born: 31 March 1596 in La Haye (now Descartes),Touraine, France Died: 11
- Feb 1650 in Stockholm, Sweden (Online)
- http://www.gap-system.org/~history/Biographies/Descartes.html
- Wisdom Superme (Online)
- http://www.wisdomsupreme.com/dictionary/rene-descartes.php
No comments:
Post a Comment